Po I wojnie światowej w maju 1918 roku w Obrzycku została otwarta czteroodziałowa szkoła. W 1925 roku zwiększono ilość klas do pięciu, a w 1929 roku ich liczba wzrosła o kolejne dwie. Warunki nauczania były bardzo trudne, bowiem szkoła mieściła się w latach trzydziestych aż w trzech punktach. W 1929 roku padła propozycja budowy nowego budynku. W tym celu odbyło się zebranie władz lokalnych z udziałem przedstawiciela kuratorium i inspektora. Jednak zadłużenie miasta i niechęć finansowania prac przez władze zwierzchnie spowodowały upadek projektu. Ponownie do sprawy budowy szkoły powrócono w 1939 roku. W tym celu organizowano kwesty uliczne, a nawet zbierano pieniądze po domach. Tym razem przeszkodziła wojna. Po II wojnie światowej pierwsze zebranie rady pedagogicznej odbyło się 14 czerwca 1945 roku. Wkrótce dokonano zapisu uczniów, których rozlokowano w trzech izbach. Początkowo szkoła przypominała tę z lat międzywojennych. Pierwsze lata były trudne. Brakowało sprzętu, pomocy naukowych, izb lekcyjnych, podręczników. Dwa pomieszczenia uzyskano, adaptując część mieszkania kierownika na izby lekcyjne. Zrezygnowano tym samym z budynku przy kościele, który przejęło przedszkole. Szkoła aktywnie uczestniczyła w odbudowie państwa polskiego. Aby otrzymać promocję lub świadectwo ukończenia szkoły uczniowie musieli zdawać egzamin pisemny i ustny. Warunki lokalowe ciągle były niewystarczające. Na przełomie lat 1958/1959 powołano Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły. Do budynku nad Wartą dobudowano dwa skrzydła o charakterze pawilonowym. W ten sposób uzyskano pięć klas i pokój nauczycielski, a także kuchnię i bibliotekę na strychu. Uczniowie również pomagali zdobyć fundusze na budowę, wystawiając liczne przedstawienia. Tempo rozbudowy było zdumiewające i jeszcze w tym samym roku, w którym rozpoczęto budowę, zakończono prace i oddano budynek do użytku. Jak na tamte czasy szkoła miała wystarczająco dużo miejsca. Jednakże po pewnym czasie nastąpiła reforma oświaty. W roku szkolnym 1966/67 wprowadzono ósmą klasę. Zwiększyła się także liczba uczniów i znowu dały o sobie znać braki lokalowe. Ówczesna nazwa szkoły brzmiała - Zbiorcza Szkoła Gminna. Przez kilkanaście lat mieściła się w niej Szkoła Przysposobienia Rolniczego, do której uczęszczała młodzież przygotowująca się do pracy w gospodarstwie. W latach 1962/63 istniał w szkole Uniwersytet dla Rodziców, a zajęcia prowadzili: lekarz, prawnik i psycholog. W roku 1967 szkole nadano imię Powstańców Wielkopolskich. Było to ściśle powiązane z wymarszem obrzyckich wojaków i ich udziałem w powstaniu. Dnia 1 stycznia 1973 roku powołano stanowisko gminnego dyrektora szkół, którym został pan Władysław Łybacki. Kolejni dyrektorzy to: Zygmunt Francuzik, Czesław Gacek, Stanisław Jasiński, Czesław Gacek, Weronika Ziętek, Jerzy Król, Małgorzata Michalak. Po likwidacji Zbiorczej Szkoły Gminnej powrócono do pierwotnej nazwy - Szkoła Podstawowa w Obrzycku W 1975 roku szkoła otrzymała sztandar. W latach osiemdziesiątych znacznej poprawie zegarków uległy warunki lokalowe. Do starego budynku szkoły przy pl. Lipowym dobudowano dwa skrzydła z -+12 salami lekcyjnymi. Duże i przestronne pomieszczenia przeznaczono dla biblioteki i administracji. Klasy wyposażone zostały w nowoczesne pomoce naukowo-dydaktyczne oraz w pulpity sterownicze. Cała szkoła była wówczas zradiofonizowana. Na dolnym holu znajdowała się izba pamięci narodowej z zawieszonymi na suficie planszami informujące o najważniejszych wydarzeniach historycznych obejmujących okres XX wieku. Obok szkoły zbudowano salę gimnastyczną oraz mniejszą do gimnastyki korekcyjnej, a także pomieszczenia dodatkowe: szatnie, prysznice, W C, magazyny. Dla nauczycieli oddano 3 bloki mieszkalne, obejmujące łącznie mieszkania dla 16 rodzin. Rozpoczęto także budowę czwartego bloku i przedszkola, ale z uwagi na przemiany ustrojowe i brak pieniędzy nie ukończono prac. W 1990 roku rozpoczęto znowu nauczanie religii, a księża stali się pełnoprawnymi członkami rady pedagogicznej. Wzrosła również rola Samorządu Uczniowskiego i Rady Rodziców, organizacji, które mają pełne prawo głosu we wszystkich sprawach dotyczących szkoły. Dyrektorzy zadbali o wyposażenie sal lekcyjnych w nowoczesny, ergonomiczny sprzęt, a także w najnowsze pomoce dydaktyczne. W roku szkolnym 1999/2000 oddano do użytku pracownię komputerową. W komputery wyposażono także bibliotekę i administrację. Biblioteka posiada bogaty zestaw książek, lektur, słowników, encyklopedii, czasopism, kaset video, płyt kompaktowych. Księgozbiór liczy 13749 woluminów. W ostatnim czasie przeprowadzono remonty obiektów szkolnych.